Rozdział 4.

- Lena możesz mi powiedzieć co się stało wczoraj pomiędzy tobą a Aleksem?- zapytała Daria. -Pokłóciliśmy się.

-Poważnie?                                                                                                                                                                 - Poważnie.                                                                                                                                                  Zaparkowała pod halą .                                                                                                                                 -Widzimy się dzisiaj o 19 , prawda?

- Jasne, że tak. Mykam , bo muszę wziąć do wujka klucze. Do zobaczenia.
- Na razie. 
    Spędziłyśmy dzisiaj cały dzień na mieście . Siatkarze powinni być w połowie treningu.   Po drodze spotkałam Zatorskiego.

- Cześć Paweł. Gdzie się włóczysz ? Trening macie.

- Cześć Mała . Trening jest ale w rozsypce. Serbowie się nie zjawili i nie mamy jedno atakującego.

- To pewnie wujcio ma zły humor.

- Sama zobacz.

Faktycznie trening były , ale tak jak by go nie było. Jedni odbijali przez siatkę ( nieliczni) , drudzy siedzieli siedzieli na krzesakach i popijali wodę.  Plina stał na środku boiska i  do mopa. Chyba powołania pomylił. Jego śpiew do zniesienia , tak samo jak niektórych artystów polskiej sceny muzycznej :) ( bez obrazy ). Usiadłam z boku na trybunach i czekałam , aż trener raczy wrócić do swoich podopiecznych. Nagle ja burza na boisko wpadli atakujący z przyjmującym. Ciekawe co wymyślili ? Mało mnie to ciekawiło , wiec zaczęłam grzebać w mojej jakże interesującej ( nagle ) torebce. Spóźnieni poszli się przebrać , a na boisko wrócił trener. Mop Plińskiego nagle znikną. Wszyscy grzecznie czekali na dalszy ciąg.

- Panowie mamy godzinę! Proszę wiec zaczniemy od elementu ze środkowym. - dołączyli Serbowie. -  A wy za spóźnienie biegacie połowę tego treningu. - Zdecydowanie wkurzony , ale musiałam zaryzykować i wziąć od niego klucze.

- Dzień Dobry wujaszku. - uśmiechnęłam się ciepło.

- Witaj. Już wróciłyście?

- Tak, ale zapomnieć kluczy. No i wiesz ... może masz je przy sobie?

- Luna , przykro mi ,ale klucze są w moim biurko. Poczekaj to godzinę to wrócimy razem. Dobrze ?

- Jasne , że tak ! - no .. wiecie wolałam go nie denerwować.

Wróciłam na swoje miejsce. Obserwowalnym chłopaków jak wylewają siódme poty. Co jakiś czas czułam na sobie wzrok Alka , ale nie odważyłam się na niego spojrzeć. W torebce zaczął wibrować mi telefon. Na wyświetlaczu widniało6 ,, Adrian,, . Odeszłam w ciche miejsce i odebrałam.

- Tu telefon pani Leny Wiedeńskiej. W czym mogę pomóc?

- Bardzo śmieszne Luna!

- Wiem . Cześć Adi.

- Witam cię.

- Co tak oficjalnie?

- Powinnaś dostać burę , za to że się nie odzywasz ! Mała jak tak można !

-  Wiem , przepraszam. Co tam u was słychać ?

- Dużo się dzieje. Aśka robi imprezą z okazji 23 urodzin. Adam pogodził się z Natalią. Adek z Gośka cały czas się kłócą. Rutyna.

- Ja też chce taką rutynę. Gosi  powiedz , że Adek jest wierny jej jak Penelopa , a Adamowi , że w końcu poszedł po rozum do głowy.

- Nie ma problemu. Jak tam na wydziale?

- Kochany , dopiero jadę w sobotę jadę do Łodzi.

- Aaaa.. sorry Lena , ale muszę kończyć.

- Jasne. Pozdrów wszystkich.

- Trzymaj się. Pa

- Pa. - powiedziałam i odłożyłam słuchawkę.

Wróciłam na swoje miejsce. Atanasiejvić raczył obdarzyć mnie spojrzeniem.

- Wujek czekam przed halą.

- Okey ... ja zaraz kończę.

Wzięłam swoje rzeczy i wyszłam przed budynek. Oparłam się o samochód i  czekałam na kierowcę. Dzień robił się coraz krótszy , temperatura wynosiła może 6-7 stopni. Od strony ronda dobiegły mnie głosy grupki pijanych ludzi. Zataczali się po chodniku , śpiewając zbereźne piosenki. Pomimo , że dochodziłam 16 byli nawaleni w cztery dupy ( no... trzy ).  Z każdym krokiem przybliżali się do mnie , ale jakoś mi to nie przeszkadzało. Myślałam , że przejdą obok mnie i nawet mnie nie zauważą , ale nie oni.

- Panowie . Patrzcie kogo my tu mamy ? Kicia zgubiła drogę do domu ? - odezwał się wysoki brunet.

- To może ją odpowadzimy ? - zaproponował niski , gruby rudzielec .

- Dobrze mówisz Garfield ? - poparł go blondyn.

Chwycił mnie w pasie .

- Zahaczymy o park. Co ty na to ?

- Nie dzięki . Czekam tu na chłopaka.

- Jasne . Twój chłopak nie będzie miał nic przeciwko temu , że sobie ciebie wypożyczymy kochanie.- zaczął bawić się moimi włosami .

- Nie dotykaj mnie .

- Jaka ostra. Lubie takie. - szepnął mi do ucha.

- Robert , co się za nią cackasz . Prze ramię i do parku na jakąś łąkę - powiedział koleś o ksywie Garfield.

- Chodź idziemy . - pociągnął mnie za rękę .

- Nigdzie nie idę. Spadaj . - zaparłam się nogami .

- Nie ładnie .- popchnął mnie brunet .

- Nie . Mówię wam . Zostawcie mnie .

- Nie ma takiej opcji.

- RATUNKU!- Krzyknęłam.

- I co się laska drzesz . I tak cię nikt nie usłyszy .

Doszliśmy do rogu za którym miałam stracić z oczu " Energię ". Ale jeden szczegół przykuł moją uwagę . Brązowe kręcone włosy ! Wszędzie je rozpoznam.

- Aleksander !! -wydarłam się .

- Zamknij się .- zakrył mi usta ręką . Najlepszym sposobem , aby się jej pozbyć znałam z dzieciństwa. Więc ugryzłam w kciuk .

- Aaa! Suka mnie ugryzła . - podszedł do mnie . Zamachnął się , żeby uderzyć mnie w twarz , ale coś , a raczej ktoś mu na to nie pozwolił .

- Kobietę .- odezwał się po angielsku .

- Gruby tłumacz co on powiedział . - powiedział Robert .

- Powiedział " Kobietę " .

- Już was tu nie ma .

- Powiedział " Już was tu nie ma"

- Spoko . Jasne. - Robert chwycił mnie w pasie i pociągnął .

- Ale ona jest moja . - powiedział Serb .

- Co ?

- Powiedział " Ale ona jest moja ".

Wykorzystując nie uwagę mojego " towarzysza " wyrwałam się w stronę Alka .

- Ej . Co jest ! - zdziwił się .

- Mówiłam ,że czekam na chłopaka .

- Dobra jest twoja . - odezwał się Garfield po angielsku .

Odeszli zostawiając nas samych . Usiadłam na krawężniku .

- Choć idziemy. - powiedział chłodno .

Pokręciłam głową .

- Nie bądź dzieckiem . Chodź idziemy .

Po nowinie pokręciłam głową .

- Lena . Proszę Cię .- przyklapnął przy mnie . - Przecież nic się nie stało .

- Ale mogło .- otarłam oczy w których zbierały mi się łzy .

- Idź już . Zostaw mnie .

- Nie .

- No idź ! Dziękuję bardzo za ratunek , a teraz mnie już zostaw . Odejdź . Najdalej jak się da .

- Przepraszam .

- Za co ty mnie teraz przepraszasz ?

- Przepraszam , nie powinienem tak wczoraj zareagować . Nie żałuję , że się w tobie zakochałem . Powiedziałem to pod wpływem emocji . Tak naprawdę to cię kocham .

- Naprawdę ?

- Naprawdę . Teraz już nie płacz , bo wyglądasz jak szop pracz .

- Dzięki .

- Choć zawiozę cię do domu .

- Pomógł mi wstać . Popatrzył na mnie z góry . W jego oczach mogłem dostrzec ciepło , nadzieję , i miłość .

- A ty ? - szepnął .

- Co ja ?

- Tez coś do mnie czujesz ?

W odpowiedzi pocałowałam go w usta , co przyszło mi z trudnością ,ale jakoś mi się udało .

- Co z Kostkiem ?

- Ja cię . Dawaj szybko . - puściliśmy się biegiem w stronę " Energi " . Nie wiem jakim cudem nie skręciłam nogi na moich szpilkach . Dobiegliśmy pod halę trzymając się za rękę , cali uśmiechnięci .

- No wreszcie . czekałem i czekałem .- pożalił się .

- Moja wina . - przyznałam się .

Poparzyła na nasze splecione ręce .

- Czy wy ...?

- Tak . Ty jako mój przyjaciel wiesz pierwszy . - przytulił się do mnie .

- Gratulacje . Teraz proszę jedźmy już do domu .

- Jasne , tylko odwieziemy Lenę .

Usiadłam na tylnych siedzeniach . Prze całą drogę byłam bacznie obserwowana przez kierowcę w tylnym lusterku .

- Dzięki za podwózkę . Pa .

- Pa . - pożegnał się przyjmujący .

Alek otworzył mi drzwi

- Co dzisiaj robisz?

- Idę jeszcze do Dari.

- A to pewnie dla tego Karol do nas przychodzi . A co jutro robisz ?

- Jadę na uczelnię . Mam dwa wykłady do 15:30.

- Przyjadę po ciebie .

- Nie musisz . Pojadę autobusem . Ciocia chciała pożyczyć mój samochód .

- Dobra , ale jak się nie mylę to masz o 16:15 trening to jak chcesz zdążyć ?

- Przecież chodzę z chrześnicą żony trenera , jakaś ulga mi się należy .

- Osz ty !

 Cupković zatrąbił .

- Jedź już . Pa .

- Pa - pocałował mnie na pożegnanie .

                                                                    ************

No to mamy 4.

Trochę się pospieszyłyśmy.

Mamy nadzieję , że się wam ten rozdział podobał.

Może za tydzień pokaże się następny rozdział.

Karolina i Basia.